جای عشق کجاست

   در ذره ذره حضور

  در سحرگاهان زیبای من

  در نگریستن به مهتاب شبانه

  هنر آفرینش عاشقانه  

 طراوت نخستین لحظه ای که دستهایت را تفسیر کردم ....

 خواستن بسیار

وعشق یعنی با فشار نگاه تو بیدار شدن

  راه رفتن

 حرف زدن

 عشق یعنی برد نگاه من به جایی برسد که تو آنجایی

 عشق یعنی اعتبار به مقدار دوام

 مدت بودن

در معرکه عبور به قله احساس رسیدن

عشق یعنی تو چکیده از خاطر منی

از ذهن عاشق منی

من از خویش تورا آفریدم و

عشق یعنی در فاصله ها با کمترین ارتفاع در گوش من زمزمه کردن

 عشق یعنی تو ...

  من ...

وبیشتر *

          ا

دوستت دارم  را

در دستانم می چرخانم

پس چرا هروقت می خواهم به دستت بدهم نیستی؟

چرا اینجا نیستی

تا دوستت دارم را

از جنس خاک کنم

و از جنس تنم

وبا بوسه بپوشانمش بر تنت

بگذار دوستت دارم را

از جنس نگاه کنم ازجنس چشمانم و تا صبح به نفس های تو بدوزم *

       تب دار عشق توام

       نبات مصری را به آتشین لبانم برسان تا....

        هذیان گوی عشق تو نباشم

          مهربانم با من سخن بگو

         پس از آنکه نور چشمانم و اوای روحم شدی

         بگو برایم چگونه خواهی بود؟

         من با همه وجودم  با تمامی خودم در پیشگاه عشق تو ذوب میشوم

        و میخواهم مرا دوست بداری تا پایان روزگارم  که نه!!

         تاپایان دنیا  

        پایان هستی

       تا همیشگی عشق....*

   صبح امروز خدایا چه مبارک بدمید      که همی از نفسش بوی عبیر آمد وعود

            آرزوی جانم

          بیت  بیانگرحال من 

          من روایت نویس عشق تو....

          حتما میدونی چرا؟ 

          روزی که باتو آغاز بشه

          حتی با فرسنگها فاصله

          برای من سرمستی محض..

          عیش مهناست

          بهترینم

          راحت روحم

          ای کسی که روحت سرشار از همه خواسنتی های من ست

          می خواهم تورا تا بی نهایت.......................................*

  می آیم مهربانم

 میدانم نداشتنم رنجورت کرده و

 میدانم ترس از نبودنم ویرانگرتوست

 رفیق جانم همین شکیبایی در رفتن و آمدن هاست

 که مارا به نگاه عشق میرساند هرجا که باشم تورا و

 چشمهای مهربانت و رنج انتظار با من است

 من پرنده سرزمین عشق توام  

 پرنده هم موقع پرواز با خیال برگشت به آشیان است که لذت پر زدن وپرواز را می برد 

                                                                                      درهوای تو پرپر میزنم......*

    از صدای باران احساس سبکی میکنم بی وزن می شوم ...

    وباران کلمات توست که روحم را خیس میکند

    و خمار مستی را در ساغر وجودم میریزد

    ای از خدا رسیده 

   ای شهسوار پر دل وبالابلند دشت شقایق

   مرد همیشه فاتح 

   من زائر میکده چشمان توام*

              ای چشم زاهد فریب رویای دیرینم کجا محصور مانده ای ...

              ای روح زیبا در فضای آرزویم 

              ای به دل نزدیک واز دیده دور 

               خدا تورا برای من نگه دارد

          عشق چیست؟ 

        جز انکه زن همدمی باشد برای مرد  

       و مرد تکیه گاهی برای زن

       یعنی فهم واجرای این نیم خط

         آنقدر سخته که همه تنهایند.

                بکر وحشی 

                              به صبوری ام تکیه نکن

                                       تاب دوری ندارم

                                             من وحشی کم تحملی هستم*

          آرام من 

         باید رام کنی روحی

       را که ازدوریت نآرامی میکند**

                     تو هیچگاه  به جز اصالت و خلوص چیزی نبخشیدی 

                   و این شیدایی مرا بیشتر کرده که پرواز دلم با توست

                    ای عشق اساطیری من....*

                   تو به معنای واقعی

                نابغه ای هستی از

                                            عشق

                 دیر زمانی ست که به تو می اندیشم

                   به زندگی به ثانیه هایم که درگذرند

                   و تونیستی

                  گاه وبیگاه دریافته ام  

                  ثانیه هایم بی تو در هدرند

                 می خواهم خود را به تو نزدیک کنم

                در این ساعت شب به جایی بیایم که

                 تو در آنجا یی

                  ومن به ساعت شوق برسم 

                 به لحظه آرزوی تو از عشق............*

    آیین مهر آیینم

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست...

درقلب تو احساس بی پایانی حس کردم که

 روح من را در خود محو میسازد من را بر خود فاش ساز*

             دل کندن اگر که کارآسانی بود  فرهاد به جای بیستون دل می کند.

             شیرین بیستونم

              گمشده ی دشت عشق

           مرد مردی هست !!!

                         مردی وزن دارد به سنگینی فرهاد.....

                     نشداز دیده فرهاد غائب صورت شیرین                                                                                                                      

                       بنای بیستون را کارفرما این چنین باید   

    لخظه هایی هست که دلم واقعا"برایت تنگ میشود .  

      من اسم این لخظه را گذاشته ام همیشه****

                          برای آشتی دلایلت چقدر منطقی ست 

                         وقتی.....

                      با زبان بوسه حرف می زنی                                              

                        تمام عمر زندگانی من

                          چهار دقیقه است

                         شناسنامه ام چه دروغ ها که نمی گوید 

                      همان چهار دقیقه ای که

                      چشم دوخته بودم به چشمهایت

                       وتو پلک هم که نمی زدی

         دلت را ایثار کن 

       زمستان سحتی ست نبودنت

        مشعل مجنون را در دلم روشن کن

          که هوای عشق تو در سرم خیمه زده...*

                دل به آبی های دورادور خوش کرده بودم

                  انگار می دانستم این نی گل میدهد یک روز .....

                                                                 اینک گل داده....

                  دلت را از دلم تاب گسستن نیست.....

                                                      به تو گفته بودم که من

                                                                      امپراطور عشقم.....

       عشق من

        بارها با نفسها م

               به نقطه نقطه تنت گفته ام  

                           دوست داشتن تو

                                   گفتنی نیست 

                                   تماشایی ست

                                     دستاهام شاهدند

                  بی عشق مصیبت است برخاستن...

                                    کار کردن...

                                               خفتن...

                                                     نگاه کردن...

                                                                 راه رفتن...

                                                                  نفس کشیدن...

                  بی عشق هیچ سلامی طعم سلام ندارد و هیچ نگاهی عطر نگاه.....

                          فکرم درد میکند ........

                        توهم مثل منی

                                               خودمنی

                                                   به جای انکه ظرفمان بشکند

                                                                                 مظروفمان میشکند...*

      دل پیشکش نرگس مستت آرم   

       جان تحفه ی ان زلف چو شستت آرم

                             سرگردانم زهجر معلومم نیست

                               درپای که افتم که به دستت آرم ؟....*    

           امروز چنانی که تورا بنده توان بود

         در وصل تو با دولت پاینده توان بود

         بی عقل به نور رخ توراه توان یافت

          بی روح بیاد لب تو زنده توان بود

        اندر هوس خاک سر کوی تو صد سال

                                                                                                                                          چون زلف تو از باد پراکنده توان بود  *

 چون خرقه تقوی من الوده به زرق است    

  عارف تویی ای رند که در زیر قبایی

  ارامش وقتی که ادم میدونه که چه کار داره میکنه 

وقتی که میدونیم تو دنیا چکاره ایم....

   تو که میدونی کار من چیه ؟...

 من ارامم ...

چون کارم میدونم چیه ...

                     دوست داشتن تو ......

                                               ارام جانم.......*

         بنا کننده شادی های من باش

                                     معبود اساطیری من

                                                     چه دشوار است رویا را نوشتن.......

عشق دل مضطرب  نمیخواهد قرار و ارام بگیر محبوب خوب من

عشق به چیزی که شبیه اسودگی است محتاج است

و

عشق رشد روح میخواهد.....

میگن که  وقتی روح به قالب ادم بزرگ باشه اروم نداره 

منم این روزا روحم ....

روحم میگم

حیلی بزرگ شده ....

از ان موقع که با تو یکی شده ....

بیقرارم ....

در سطر سطر نوشته هایم جاویدی خوب من

مروارید مهرت در بستر سینه ام کتمان می ماند

فرسنگها از من دوری و من به بودنت با این همه فاصله چه سرخوشم ....

چه گرمم از شور شوق...

بیمار توام میدانی و می دانم       

هیچگاه تن به دوری عاشقانه نسپار

دیدارت دلم را روشن میکند...

مگر نمیدانی!  ماه اسمان قلبم هستی....

وفای اشک را نازم که در شبهای تنهایی......

گشاید بغض هایی را که در گلو دارم

مهربانم تکیه نکن

بر عصای تنهایی ات ،

شانه هایم را خدا برای تو آفریده