آرام جانم .آمدن بهار بهانه ایست که برای بهترینم چند سطری بنویسم 

البته که هیچ بهانه ای بهتر از دل نیست دلی که به دلتنگی نبودنت روی آورده است 

حسی که از عمق دوست داشتن بر می خیزد و چه خوب است دل تنگی عاشقانه با امیدواری همراه باشد 

چون تو هستی و از زمانی که هستی همه چیز زیباست .حتی در لحظات تنهایی ام باز در عین دوری ذهن پریشان مرا آرامشی دوباره می بخشی.

بخاطر این همه خوبی هرگز نباید حالت خوب نباشد شوق عاشقانه وجودت تو را خوب میخواهد. عشق تو برای بخشیدن همه زیبایی هاست 

پاینده باشی و عاشق ..دوستت دارم و پیشاپیش بهار و نوروزت مبارک ....***

زمان بسیاری است که برایت چیزی ننوشته ام

نه اینکه نخواهم نشد 

مجالی نیافتم گاهی مشغله های متفاوت روی حس ادمی

را چون غباری می پوشاند 

و گاه نوشتن و پرداختن به خودت را میگیرد اما امروز دوباره احساس کردم که باید قلم در دستانم بلغزد و کلام دلم را بر روی کاغذ بنگاردو تو خوب میدانی که تنها شعر و شعور و حس ناب است که مرا به وادی نوشتن از عشق می کشاند.

در تنهایی با خود بودنم جایی برای جستجوی تو پیدا می کنم که بهترین کلامم را بنگارم در این فرو رفتن در خود باز من متولد میشوم تا رویشی نو را بیآغازم

مهربانم لحظه ی بغض کردنت و نم اشک تو همان گاه رسیدن عشق است و دوستت دارم ی زیباست...

زنده باش و پایدار

سردم شده بد جور عزیزم بغلم کن

یخ کردم از این سوز دمادم بغلم کن

تا باد مرا با خود از این کوچه نبرده

بی دغدغه با دغدغه محکم بغلم کن

دنیا همه مشتاق تو هستند ولی تو

با وسعت شوق همه عالم بغلم کن

این شهر همه در پی حرفند و حسودند

اهسته و پیوسته و کم کم بغلم کن

انکحت و زوجت دلم عاقد و شاهد

ای عشق شدم من به تو محرم بغلم کن

**

غلام آن نظر بازم که خاطر با یکی دارد

نه مملوکی که هر ساعت نظر با مالکی دارد

بار دیگر قصه را سر می کند آن دخترک

جوی خشک شعر را تر می کند آم دخترک

خلوت تنهایی ات را میزند بر هم شبی

کوچه دل را معطر می کند آن دخترک

برای عشقم 

آرام جانم

 مدتی است زبان قلمم بسته است عاشقانه هایم مهر سکوت خورده ولی

شاه نشین دلم دل بسته توست همدم روح نجواگرمن دوستت دارم فراتر از ابدیت****

عشقم آرامم

نوروز روز پاس داشت عشق های کوچکی است که زنده مانده اند

روز تعظیم در برابر عشق های بزرگی  که عظمت را کوچک می دانند 

این جشن را به تو محبوبم تبریک می گویم که بزرگترین عشقی در تمام لحظات من

دوستت میدارم و هم چون نسیم نوازشگر روح عاشقت هستم مرسی بخاطر بودنت با

 آرزوی داشتنت در تمام عمرم می بوسمت

آرامم

عشقم بی نهایت دوستت دارم در هنگامه روز عشق و یا طبق آیین باستانی بگویم روز سپندار مزگان و روز بزرگداشت آیین مهرو دوستی و عشق هستیم کنارم نیستی تا باهم این روز زیبا را جشن بگیریم حس زیبا مرا به نگاشتن وامیدارد که من و تو زبان گویای عشاق رویین تن باشیم در چنین روزگاری که عاشقی رنگ باخته است میخواهم قلمم با شور عاشقانه ای داشته های روحم را بنگارد تا با احساس تو درآمیزد و حکایت عاشقان رویین روان که بسی گرفتار عشق جوانمردانه اند یا همان عشق عفیف عشقی که وصال ناپذیر است و دوام پذیر.....

آرامم این چنین عشقی را نمیتوان دید و نمیتوان شنید و هرکسی را یارای عاشقی نیست این چنین عشقی را باید فهمید فهمی در خور ادراک ...در این عشق لذت و درد یکی است در چنین عشقی مهم خود عشق است . چون عوارض عشق چه خوش و ناخوش همه از بین میرود و آنچه می ماند حس عشق در درون توست حس ناب  پاک و زلال عاشقانه واین جاست که عاشق رویی روان در ژرفای جانش بانگ میزند 

"ناخوش او خوش بود در جان من

جان فدای یار دل رنجانده من 

عاشقم بر رنج خویش و درد خویش 

بهر خشنود شاه فرد خویش

عاشقی زین هر دو حالت برتر است 

بی بهار و بی خزان سبز و تر است"

و اینگونه عشقی ست که درونت را افروخته می کند تا جایی که سخن عاشق به دل می نشیند و عشق هیبتی دارد چون عاشق کمان خویش را تا به آخر کشیده است هر چه گوید از عمق جان سرشار مهر خود می گوید دل آدمی چون درختی است که برای زنده ماندن باید آبیاری شود این آبیاری را باید از کسی طلبید که شایسته باشد 

عشق خوش سودای من در رگ من بیشتر باش.

تا زیباترین پایان می مانم***

عشقم 

قرار بیقراریهایم ای کسی که صدر سرای قلبم ازآن تو میباشد

از خدای خود شاکرم که فرصتی به من داد تا دوباره شاهد زاد روز تو باشم ای نیک مرد روزگار تنهایی من روز تولد توجزء زیبا ترین روزهاست چون  شیرین ترین بهانه ای هستی که میتوان با آن به رنج های روزگار دل بست و درمیان این شتاب عمر عاشقانه تر زیست  ثانیه ها یم نام تو را میبرندو من دراوج عشق زیباترین بوسه های عاشقانه ام را هدیه میدهم به آرام جانم وجودت ارمغان همه حس های خوب عاشقانه است 

تولدت مبارک

آنقدر عزیزی ک قلبم و چشمانم 

نگاه مهربانت را هرگز رها نمی کند 

و زمان حریف احساس ما نمی شود 

این روزهای با تو بودنم به قیمت احساس و

عشقمان جاودانه می ماند 

در روزگار آمدنمان لحظه بوسیدن دو روح و

همیشه و هنوز هزار بار همیشه 

هزار بار هنوز همان هستم و هستی تا

پاره آتش دل را در کف دستانت بکارم 

تانسوزم و نسوزانم و عشق را با تو در میان گیرم

پیوسته دلم دفتر انشای تو باشد

آیینه ترین جلوه سیمای تو باشد

هر نقش که بر لوح وجودم بنگارند

لطفی است که در سر سودای تو باشد

حتما این روزها سرت شلوغ است که پیدایت نیست 

دلتنگی من هم که البته گناه نیست چیز تازه ای هم نیست گفته بودمت من در آغوش ت هم باز دلتنگتم خوب این را میدانی پس رسم عاشقی و دلتنگی تو کجاست؟

این روزها دلتنگی خود را به رخ من می کشاند حال بماند که چشمی کنار پنجره انتظار خشکید.

احتمال میدادم که عشقم بیاید تا من شنوای وجودش باشم و جدا کند من را از

دیدار آدم های تکراری و حرف های تکراری روزمره و تکرار تکراری ها ...

که عشق تازه است و تازه شمایید و روزگار من از تو و عشقم تازه می شود

رشته ی پیوند من با قلب تو از جنس نخ های پلاستیکی کار و درس ...نیست پیوند تو با دلم ابریشمی است که در عمق دو نگاه ریشه دارد و درک اش برای دیگران دشوار

عشقی که وقتی دنیا باهمه بزرگی اش برایت تنگ باشد شنیدن صدایش بالهایت را برویاند

شاید در انتهای شب این نوشته را بخوانی در گوشه خلوت از خواب هایت جایی برای من بگذار تا برایت شعر بخوانم شعرهایی از جنس ابریشم 

به رسم عشاق عهد الست

دوستت دارم و دلتنگتم